Yattığım yataktan, yediğim yemekten, giydiğim monttan utandım. Bir kez daha insanoğlunun görünmez ağlarla birbirine bağlı olduğunu şahit oldum. Acılarını yüreğimde hissettim. Deprem haberinin sabahında Nevşehir Valiliği , tüm ilçe Belediyeleri, kaymakamlıklar, Sivil toplum kuruluşları,  parti merkezleri dernekler, esnaflar, turizmciler, kamu çalışanları, özel çalışanlar öğretmenler öğrenciler ev hanımları seferber oldu. Benim tanıdığım neredeyse tüm otelci arkadaşlarım ilk günden kapısını hiçbir karşılık beklemeden depremzedelere açtı. Bazı oteller bizzat deprem bölgesine giderek orada aşevleri kurdu. İlk günden itibaren yaklaşık 500 kişinin katıldığı Whatsapp grubuyla insanların Kapadokya’ya transferi sağlandı ( Ki bu benim bildiğim grup bilmediğim bir çok grupta var) İyiliğin kim tarafından yapıldığı önemli değildi bu süreçte, önemli olan o iyiliği ulaştırabilmekti. Önceliğimiz vatandaşlarımızın yarasını sarmaktı. Bu süreçte aksaklıklar iletişimde sıkıntılar da oldu. Otellere depremzede diye kendini tanıtan kendini bilmez zenginler geldi. Bazı yanlış kararlar alındı, yalan haberler yapıldı. Özellikle otelcilerle ilgili yapılan haberler hepimizi çok kırdı. Bırakın para almayı kendi cebinden verenler oldu. Oteller bu süreçte kısa süreli de olsa konaklama imkanı sağlayarak Valiliğe zaman kazandırdı. Ben buradan tüm otelci dostlarıma ellerinden gelenin en iyisini yaptıkları için teşekkür ediyorum.  Bu tip haberler moralimizi bozmakla birlikte yolumuza devam etmeye engel olmadı. Şuan otelci arkadaşlarım müsaitlikleri dahilinde hala yer bulamayan depremzedeleri ağırlıyor. Valilik KYK yurtlarını açıyor, evim evindir kampanyası ile ihtiyacı olanlara ev bulmaya çalışıyor. Belediyeler salonlarda gelen kişilerin ihtiyaçlarını sağlamaya çalışıyor. Özellikle bundan sonra bu merkezlere yardım yapacak insanların kıyafetten ziyade İç giyim, kişisel hijyen seti, çocuk bezi, çocuk maması, kuru gıda ve bakliyat  yardımı yapmasının daha iyi olacağını düşünüyorum. Umuyorum kısa zamanda daha kalıcı bir çözüm bulunup üniversiteler de açılır. Çünkü bizi bilimden başka bir şey kurtaramayacak.! Bu süreçte bazı bildiğim kelimeleri kullandığımı ama aslında bunca zaman hiç de anlayamadığımı da fark ettim: KAYIP, ÇARESİZLİK, FIRSATÇILIK, YAĞMACILIK, YARDIM, DAYANIŞMA… gibi Yazımı Eduardo Galeano’nun şu sözleri ile bitiyorum: Hayırseverlik dikeydir, aşağılar. Dayanışma yataydır, yardım eder Ben dayanışmaya inanıyorum. Bu kötü günleri dayanışma ile atlayacağımızı umuyorum. Bir kez daha bu kocaman dayanışma  için teşekkürler Kapadokya!